یک فرستنده قابل تنظیم فرکانس، دستگاهی است که توانایی انتشار سیگنالها را در فرکانسهای متغیر دارد. این انعطافپذیری در انتشار فرکانس باعث میشود که این دستگاه در طیف گستردهای از کاربردها بسیار چند منظوره باشد. در سیستمهای ارتباطی مانند شبکههای بیسیم، یک فرستنده قابل تنظیم فرکانس میتواند برای ارسال دادهها در فرکانسهای مختلف استفاده شود. این ویژگی برای جلوگیری از تداخل با دستگاههای دیگری که در همان باند فرکانسی کار میکنند، بسیار مفید است. به عنوان مثال، در محیطهای پرجمعیت Wi-Fi، یک فرستنده با قابلیت تنظیم فرکانس میتواند به یک فرکانس کمتر اشباع شده تغییر مسیر دهد تا اتصال داده پایدار و سریع را تضمین کند. در زمینه کنترل صنعتی، فرستندههای قابل تنظیم فرکانس برای کنترل سرعت موتورها استفاده میشوند. با انتشار سیگنالها در فرکانسهای مختلف، آنها قادر به تغییر سرعت موتورهای AC هستند که این امر در کاربردهایی که کنترل دقیق سرعت مورد نیاز است، مانند سیستمهای نوار نقاله در کارخانههای تولیدی ضروری است. این فرستندهها همچنین در تجهیزات تحقیقات علمی و آزمایشگاهی یافت میشوند. به عنوان مثال، در آزمایشهای طیفسنجی، یک فرستنده قابل تنظیم فرکانس میتواند برای تولید امواج الکترومغناطیسی در فرکانسهای خاص استفاده شود که به محققان اجازه میدهد تعامل این امواج با مواد مختلف را مطالعه کنند. توانایی تنظیم فرکانس معمولاً از طریق یک مکانیسم کنترل داخلی انجام میشود که میتواند برنامهریزی شود یا به صورت دستی تنظیم گردد. برخی از فرستندههای قابل تنظیم فرکانس پیشرفته حتی میتوانند فرکانس خود را به صورت خودکار بر اساس بازخورد زنده از محیط تغییر دهند، مانند تشخیص حضور سیگنالهای دیگر و تغییر خودکار به یک فرکانس بهینه. هنگام انتخاب یک فرستنده قابل تنظیم فرکانس برای یک کاربرد خاص، عواملی مانند محدوده فرکانس مورد نیاز، دقت تنظیم فرکانس و توان خروجی فرستنده باید به دقت در نظر گرفته شوند تا عملکرد بهینه اطمینان حاصل شود.