Een lange-afstands-zender is een apparaat dat specifiek is ontworpen om signalen over grote afstanden te verzenden. Dit maakt het ideaal voor toepassingen waarbij een groot dekkingsgebied vereist is. Het vermogen van een lange-afstands-zender om signalen over grote afstanden te verzenden, wordt behaald via verschillende factoren. Ten eerste heeft deze doorgaans een hoog uitgangsvermogen. Door signalen met meer vermogen uit te zenden, kan de zender de verzwakking die optreedt tijdens het reizen van het signaal door lucht of andere media, overwinnen. Echter, werken met hoog vermogen vereist ook een zorgvuldige afweging van stroomverbruik en naleving van regelgeving omtrent het maximaal toegestane zendvermogen. De zender kan ook worden uitgerust met speciale antennes. Richtantennes kunnen bijvoorbeeld het uitgezonden signaal in een specifieke richting concentreren, waardoor de signaalsterkte in dat gebied toeneemt en het bereik wordt vergroot. In sommige gevallen worden parabolische antennes gebruikt om de richtwerking en het bereik van de zender verder te verbeteren. Lange-afstands-zenders worden breed toegepast in communicatiesystemen. In mobiele netwerken gebruiken basisstations lange-afstands-zenders om grote geografische gebieden te dekken, zodat mobiele apparaten gedurende lange afstanden verbonden blijven. Bij satellietcommunicatie verzenden aardse stations met lange-afstands-zenders signalen naar satellieten die in een baan om de aarde draaien. Ze worden eveneens ingezet binnen bepaalde beveiligings- en surveillancetoepassingen. Zo kunnen bewegingssensoren met lange afstand geschiktheid worden gebruikt om indringers op grote perimeters te detecteren, zoals rond industriële installaties of militaire bases. Bij de keuze voor een lange-afstands-zender moeten factoren zoals het benodigde bereik, het type signaal dat moet worden verzonden (bijvoorbeeld radiofrequentie, infrarood) en de omgevingsomstandigheden waarin het apparaat zal werken, zorgvuldig worden beoordeeld om optimale prestaties te garanderen.