Një emetues me rreze të gjatë është një pajisje e projektuar në mënyrë specifike për të transmetuar sinjale nëpër distanca të zgjatura. Kjo e bën atë ideal për aplikime ku kërkohet një zonë e gjerë mbulimi. Aftësia e një emetuesi me rreze të gjatë për të transmetuar nëpër distanca të gjata arrihet përmes disa faktorësh. Së pari, zakonisht ai ka një dalje të fuqishme. Duke lëshuar sinjale me fuqi më të madhe, emetuesi mund të kapë forcën që humbet gjatë udhëtimit të sinjalit nëpër ajër apo mjedise të tjera. Megjithatë, funksionimi me fuqi të lartë kërkon gjithashtu konsideratë të kujdeshme të konsumit të energjisë dhe përputhshmërisë me rregulloret në lidhje me nivelet maksimale të lejuara të emetimit. Emetuesi mund të jetë i pajisur edhe me antena të specializuara. Antenat drejtimore, për shembull, mund të fokusojnë sinjalin e lëshuar në një drejtim të caktuar, duke rritur fortësinë e sinjalit në atë zonë dhe duke e zgjatur kështu rangun. Në disa raste, përdoren antena parabolike për të rritur edhe më shumë drejtpërdrejtësinë dhe rangun e emetuesit. Emetuesit me rreze të gjatë përdoren gjerësisht në sistemet e komunikimit. Në rrjetet celulare, stacionet bazë përdorin emetues me rreze të gjatë për të mbuluar zona gjeografike të mëdha, duke siguruar se pajisjet mobile mund të ruajnë një lidhje nëpër distanca të gjata. Në komunikimin satelitor, emetuesit me rreze të gjatë në stacionet tokësore transmetojnë sinjale drejt satelitëve që orbitojnë në hapësirë. Ata përdoren gjithashtu në disa aplikime sigurie dhe vrojtimi. Për shembull, emetuesit me rreze të gjatë për ndjenjën e lëvizjes mund të përdoren për të zbuluar hyrësit nëpër perimetrat e mëdha, si përreth objekteve industriale apo bazave ushtarake. Kur zgjidhet një emetues me rreze të gjatë, duhet të vlerësohen me kujdes faktorë të tillë si rangu i kërkuar, lloji i sinjalit që do të transmetohet (p.sh., frekuencë radioje, infra të kuqe) dhe kushtet ambientale ku do të funksionojë, për të siguruar performancën optimale.